پراکنده نوشتن سبک عجیبیه ولی من دوست دارم.
شاید تا حالا به این مسئله فکر نکرده باشیم که ما انسان های دو پا چقدر خودمون را وابسته تکنولوژی کردیم.نمی فهمیم تا وقتی به سرمون بیاد.مثلا داریی مقاله ای که باید به زودی تحویل بدی رو تایپ می کنی کامپیوترت به ملکوت اعلا می پیونده و شاید مثل ماکه الان سه روز بی شوفاژ هستیم در سرما زندگی کنیم از اون طرف عزیز غارنشین، 20 ساله که حموم نرفته و در غار زندگی می کنه!عجیبه نه؟وهنوز آرزوشم داشتن یک تفنگ سرپره،شب ها توی غار می خوابه و فقط راه میره(قابل توجه اون هایی که کارت بنزینشون تموم شده )و شاید ندونه کارت بانک چیه؟و شاید هنوز هم خیلی از ما ها ندونیم که همه جنگ ها نه به خاطره قدرته، بلکه به خاطر پوله ،به خاطر تجارته .شاید عزیز غار نشین راحته که حتی نمی دونه اینترنت خوردنیه یا پوشیدنی ولی ما..........شب بخیر
1 comment:
Are Dooste azizam vabastegi kheyli bade, hala har chi ke mikhad bashe, che internet bashe che mojoode 2 ya 4 pa! waghti ke dari ghadresho nemidoni, wa waghti ke az dastesh midi ghosasho mikhori wali rastesho mikhai bedooni? internet momkene sar harm bokone, behemoon information bedeh, fasele ha ro kotah tar kone wali ba khodesh koli moshkelat ham miare...mesle doosthaye interneti, eshghhaye interneti...aha bebakhshid in blogge toe na blogge man :) keep on writing
Post a Comment