زیبایی لبخند

مرده متحرک.تا حالا چند بار این جمله را شنیدید یا حتی خودتون تکرارش کردین.شاید خیلی از کسانی که باعلم پزشکی در ارتباط هستند با دیدن بیماری که امیدی برای بهبودش نیست می دانند که خط پایان نزدیک است.و اما داستان چیه.امروز عصر خسته ازتحصیل روزانه به مطب برادرم رفتم . معمولا مریض های آخر دچار بیماری های صعب العلاج هستند مثل هپاتیت و یا ایدز.خوب در فرهنگ ما ایرانی ها واژه های این چونین با یک علامت سوال بزرگ همراه است که برای من هم این چنین بود .وقتی که برادرم برای دیدن آخرین مریض مبتلا به ایدز آماده می شد هزاران سوال با جواب و بی جواب به ذهن آشفته من حمله کرد.خیلی جالب بود رفتار یک دندان پزشک .بدون هیچ تبعضی مثل باقی مریض های روزانه. فعلا برداشت های خودم را نمی خواهم بگویم ،بر می گردم باز.بیمار مبتلا به ایدز و علت حضور برطرف کردن دو لکه سیاه بر روی سطح دندان های جلو.تعجب نمی کنین؟بیماری که به حتم سال آینده را نخواهد دید اما هنوز زیبایی براش رکن مهمی داره .آیااین بخاطر حس خود پسندی و غرور انسانی است یا تمایل به ادامه حیاط؟شاید تفاوت من و شما با کسی که امروز روی تخت برای ترمیم دندان خوابیده بود در این باشه که اون می دونه کی(چه وقت) و برای چی قصه زندگیش تموم می شه اما من و شما ...................................اما من و شما چی؟شاید خیلی هامون از پوچی زندگی و فلسفه حیاط حرف می زنیم و گاهی برای سرعت دادن و رسیدن به انتهای قصه زندگی به راه های میان بر پایان فکر می کنیم .چرا؟چرا کسی که از کتاب زندگیش چند خطی بیشتر نمونده به زیبایی لبخندش فکر می کنه و ما به تلخی و مشکلات زندگی و راهی برای خلاص شدن؟چرا وقتی سختی پیش میاد بجای ماندن و جنگیدن ، میدون رو خالی می کنیم.تا حالا شده فکر کنین به چیز هایی که زندگی رو زیبا تر می کنه؟به چیز هایی بی ارزشی که ارزشمند هستند.همیشه زندگی همراه سختی است .

شهریار قشنگ میگه:

گره بر جبین نکن از هر بدی که پیش آید

کزین نوشته ، تو یک روی صفحه می خوانی

بروی دیگر آن ،نعمتی نهفته خدای

که شکر کردن آن تا به حشر نتوانی