ای کاش ،کاش ، ای کاش

نمی دانم چرا همیشه از کاش گفته ام
همیشه از بی تو بودن ها شکوه کرده ام
با رها گفته ام کاش ،ای کاش ،کاش
بار ها از کنارت گذشتم و گفتم کاش
بارها زندگی را از نو نوشتم و گفتم کاش
هزاران بار قلم شکستم وکاغذ پاره کرده ام
بار ها از کاش رو نویسی کرده ام ،اما هیچ
من چه نا امیدانه همیشه گفته ام کاش
اما این بار، این لحظه می خواهم شعری دیگر بگویم
شعری سرد که تنها دلی شکسته می شنود و دلی پاره پاره
شعرم مثل همیشه حرف جدایی است ،دوری ودل تنگی است
من دیگر از عشق نخواهم سرود ، نخواهم خواند نخواهم گفت
تنها بدان که سرمای زمستان شعرم را تلخ تر از همیشه کرد
کاش همانند زمان بعد از سرما طراوت بود شادی بود بهار بود
اما این بار هم باید بگویم ای کاش ،کاش ، ای کاش
و بجای تمام نوشته هایم که برایت نالیدم امروز می گویم
خداحـــــافــــــــــظ رفیق
خــــداحـــافـــظ آشنا

--------------

ازکتاب من و تنهایی های من