عشق در نگاه 1

نمی دونم چقدر با این جمله موافقین :ويکتور هوگومیگه : من نميگويم هرگز نبايد در نگاه اول عاشق شد اما اعتقاد دارم بايد براي بار دوم هم نگاه کرد. شاید برای بعضی از دختر پسر های جوون که تازه پا به اجتماع گذاشتن ،البته که نسل جدید ماشا الله از ده سالگی وارد عرصه های مختلف اجتماعی می شن و از حق هم نگذریم بعضی از این نوجوان ها انقدر می فهمن که شاید قبول کردنش برای نسل ما سخته چه برسه به نسل پدر و مادر های ما. حالا منظور من از اون جوون ها خود ماییم یعنی نسل اول انقلاب و جنگ که می شه سال های 57 تا 63. اصلا چی می خواستم بگم ،از بس حاشیه میرم. اها داشتم راجع به عاشقی در نگاه اول می گفتم. توی سال هایی که ما به اجتماع وارد شدیم بله خیلی صادق بود .میشد حتی با یک نگاه زیر چشمی دختر همسایه هم عاشق شد.اون هایی که این جوری عاشق شدن می دونن من چی میگم ،مثل حالا نبود که بگذریم ...............خلاصه در نگاه اول عاشقی و ادامه ماجرا .نمی دونم چرا یک هو یاد کتاب بامداد خمار و رحیم نجار افتادم.............شاید اون ها هم با یک نگاه عاشق شدند و بعد هم فارغ بگذریم حتما شما هم این کتاب رو خواندید اگه نه که پیشنهاد می کنم نخونین نه بخونین.داشتم می گفتم ولی حالا یک کوچولو با یک نگاه عاشق شدن سخت و امکان ناپذیره شاید برای بار دوم و سوم و چهارم هم نگاه کنی اشتباه کرده باشی ولی خوب این اشتباهی که هممون می کنیم و همیشه هم می گیم این بار آخرولی آیا واقعا بار آخر؟آیا واقعا به قول یکی از دوستان آدم نخواد با کسی باشه چی مشه ؟آیا شدنیه؟آیا به قولی عشق و دوست داشتن و حتی دوستی از اون چیزایی که اگه داشته باشی هم مشکل داری و هم اگه نداشته باشی.در هر حال این هم از اون سوال های بی جواب ولی حرف ویکتور رو یک بار دیگه بخونیم میگه:من نميگويم هرگز نبايد در نگاه اول عاشق شد اما اعتقاد دارم بايد براي بار دوم هم نگاه کرد.حالا خود دانید.از ما گفتن و از ما نشنیدن. ولی یه چیز دیگه عشق حقیقی همشه جاودانه است بدون هیچ اشتباهی .باور کنین