یادش بخیر

یادش بخیر

سه ،چهار سال پیش بود.این که می گم سه چهار سال می شه سه چهار تا 365 روز که هر کدومش 24 ساعت وهر ساعتش 60دقیقه و ....بگیر تا آخر،پر از خاطره هایی که هیچ وقت نمیشه آدم فراموش کنه . خوب یادم، من و سه تا از دوستای نازنینم حوالی ساعت 12 شب بود نشسته بودیم توی یک فضای قشنگ عارفانه ، نمی دونم اگه اینجا سری زدین و این مطلب رو خواندید حتما یادتون می اید.شما هم یادش بخیری بگین و لحظه ای پرواز کنین. نشسته بودیم روی زمین با نور شمع، آهنگ های فریدون رو گوش می دادیم و سیل اشک های ناخواسته ما رو به دنیایی برده بود که زمان رو حس نکردیم و تا 3 صبح نشسته بودیم.بهانه تعریف این خاطره آلبوم جدید فریدون بود که من و به حال و هوای سال های پیش برد.نمی دونم آیا باید باور کرد که گذشته در گذشت یا باید ایمان داشت که هر لحظه شاید تکرار گذشته باشه ،گاهی تکرار خوبی ها وگاهی هم بدی.در حال این بهونه ساده سبب شد که با هم سفری کنیم به ثانیه های پیش. ثانیه هایی پر از اتفاق.