بن بست

یکی از دوستان می گفت آخه تو رو چه به نوشتن نثر.اصلا تورو چه به نوشتن.خیلی هم قشنگ در قالب کلمات زیبایی من رو از این کار برحذر میداشت.که بهت می خندن و الباقی .نمی دونم تا حالا شده کسی بهتون بگه فلان کارو نکن بدتر میری سراغشو انجامش میدی؟حکایت سرما خوردگی و دکتر که می گه ماست و ترشی نخور بدتر ماست و ترشی رو با هم می خوریم..حالا حکایت من سراپا تقصیره که میگن ننویس من هم می گم می نویسم شما زحمت بکشین تشریف نیارین به کلبه حقیر.بگذریم

شاید شما هم مثل من از کناره بعضی جملات به راحتی رد نشین مثل این جمله از دكترشريعتي که میگه: هميشه رفتن، رسيدن نيست،ولي براي رسيدن بايد رفت . در بن بست هم، راه آسمان باز است پس پروازرا بياموز .شاید در نگاه اول جمله قشنگی باشه مثل همه جملات اما یک حرفی پشتشون هست .همشه رفتن ،رسیدن نیست ولی بدون رفتن آیا واقعا می شه به جایی رسید؟یکی دیگه می گه مردی که کوه را کند از سنگ ریزه ها شروع کرد.............مثل همون که اگه نری نمی رسی اگه همیشه بخواهی به داشته هات دل ببندی و بمونی هیچ وقت پیشرفت نمی کنی .خیلی از ما ایرونیایی که خارج از ایرانیم گاهی دلمون واسه صدای خش خش جارو تبریزی رفتگر محل هم تنگ میشه ولی برای رسیدن رفتیم .خیلی سخت بوده و هست و خواهد بود اما برای رسیدن به قله باید جنگید باید سختی کشید.هر وقت خسته شدین فقط کافیه بالا سرتون رو نگاه کنین .آرامش میگرین از اون کسی که بالا نشسته.شب بخیر