شبکه های مجازی دوستی

شاید تا به امروز کمتر ایرانی باشه که با شبکه های مجازی دوستی و دوستیابی آشنا نباشه .

البته به زبان ساده تر می شود 360 یا اورکات وهزار و یک جور شبکه وطنی(که کم هم نداریم خدا را شکر) و غیره وطنی .البته نوشته ای که در پیش رو دارید اصلا انتقاد به اصل این داستان نیست که شاید هم البته باشد.اما موضوع مد نظر من دلایل رشد چشمگیر و غیر قابل تصور در جوامع ایرانی داخل و خارج از ایران که مشکلات بسیار زیادی را تا این لحظه برای اعضای محترم بوجود آورده .حالا این مشکلات ایجاد شک و شبهه در روابط زوجین و پخش عکس های خصوصی افراد بگیر تا الی ما شا الله که حتی منجر به خودکشی و قتل های ناموسی و فامیلی هم شده است.اما جالب تر از این ،خیلی از اعضای فعال این شبکه ها با اشراف کامل به مشکلات بوجود آمده سعی در حفظ و گسترش شبکه و شبکه های خود می کنند.یکی از دوستان عزیز شکوه از پخش عکس های شخصی خود در جامعه ایرانی ساکن یکی از کشور های امریکایی می کرد اما خود دلیل استفاده از این سایت ها را پایبندی به حفظ دوستی های قدیمی خود می دانست .آیا واقعا برای بقإ یک دوستی استفاده از این شبکه ها لازم و ضروری است ؟آیا فاش کردن اطلاعات شخصی و خانوادگی افراد در ملا عام باعث افزایش جرم های کوچک و بزرگ نخواهد شد؟و هزاران اما و اگر دیگر، که به گوش من و شما نرفته و شاید هم نخواهد رفت .چرا امروز بعضی ها شرط دوستی و آشنایی را داشتن عضویت در چنین شبکه هایی می دانند.باور کنید بوده که می نویسم.حالا چرا این مطلب رو نوشتم دلیلش روشن است و چون روشن است دیگه نمی گم.نظر شما چیه؟ راجع به دلیل من نه، راجع به این شبکه های مجازی.دوست داشتین شما هم بنویسن.در قسمت کامنت.شب خوش