سال هاست که برایت بیت و قافیه ننوشته ام
از عشق و صفا ،روز های خوش با هم بودن
شعر نسرودام
نمی دانم هستی یا سال هاست که رفته ای
دقل الباب کردام اما نبوده ای
سال ها بود برایت پیغام و پسغام نفرستاده بودم
سال ها بود از خیالم رفته بودی
سال ها بود در خود کشته بودمت
سال ها بود قل و زنجیر کرده بودم
خودم را، احساسم را و تو را
اما حالا که من هستم باز تو نیستی
شاید هیچ وقت نبوده ای
شاید هم بودی ،اما من تو را نمی دیدم
چقدر زنگار گرفته است دوستت دارم هایم
چقدر بی احساسم
تازه شده ام تو
تویی که وقت رفتنت
نگاهم هم نکردی و رفتی
عجب داستان عجیبی است
حکایت من و تو
عجب هوای مه آلودی است
نهان خانه تنهایی هایم
انگلیس مرداد 87
No comments:
Post a Comment