حسن کچل یا سیا کچل

یادم میاد سال های دبستان و راهنمایی و گاهی هم در دبیرستان برای مو خیلی سخت گیری بود. دوران دبستان که تب انقلاب و جنگ ،چهره عجیبی رو برای بچه مدرسه ای ها وجود آورده بود.تبی که کم کم فروکش کرد اما در چند سال اخیر با نام طرح امنیت اجتماعی دوباره آشکار شد منتها در مدرسه ای بزرگ تر به نام جامعه ،حالا درست و غلطش بماند به قضاوت جامعه و بزرگان فقط یک کلام از آقای احمدی نژاد ،رییس جمهور کافی که قبل از انتخابات گفتند که مشکل مملکت ما موی جوانان ما نیست !القصه برگردیم به سال های 67 به بعد و دهه هفتاد که من شاگرد مدرسه ای بودم ،صد حیف که عکسی از دوران مدرسه اینجا ندارم ،اگر ایران رفتم حتما یادم باشد که اسکن کنم.یاد م میاد که دوران مدرسه که کچل کردن سر اجباری بود و ماهی یکبار سر صف اسم می نوشتند و نمره انضباط کم می کردند ،من همیشه با کمک گواهی و میانجیگری مامانم ،هیچ وقت سرم را کچل نکردم .البته که کوتاه می کردم ،یاد جلیل سامورایی بخیر ،یک سعادت آباد بود و یک جلیل سامورایی ،اگر هم که نبود بابا زحمتش رو می کشدو انصافا هم قشنگ می زد.در هر حال سال های مدرسه و درس و کار وغیره و ذلک را بدون کچل کردن گذر کردم تا رسیدم به اینجا،کشوری در ینگه دنیاو بله .....جو انگلیسی ها که عاشق کچل کردن و تیغ زدن هستند به من هم سرایت کرد و بنده هم سرم را با ماشین نمره یک زدم ،کاری که در دوران مدرسه هیچ گاه نکردم .به این می گویند غرب زدگی و جو گیر شدن .در هر حال این هم از خاطرات گذشته و عذر من از کچلی که بعضی دوستان کنجکاو بودند.شب خوش