سال های کودکی را خوب به یاد دارم.سال های بعد از جنگ،جنگی که برای دفاع از آب و خاکمان خیلی چیز ها را فدا کردیم ،جوانان شجاعی که هر کدامشان می توانستند امروز برای ایران ،کسی باشند.هنوز که هنوز است هر روز هم شاهد پر پر شدن جوانان دیروز و مردان شیمیایی امروزیم .در هر حال باید می جنگیدیم که ثابت کنیم ایرانی هیچ گاه از خاکش نخواهد گذشته همان طور که از نام خلیج همیشه فارسش نخواهد گذشت.اما سال های بعد از جنگ به علت مشکلات بعد از جنگ، ساعت های طولانی در بی برقی به سر می بردیم،حال و هوایی داشت.درس خواندن با نور شمع.سال ها گذشت و قطعی های شبانه تمام شده بود.دوران،دوران سازندگی بود و اصلاحات.همه مرد میدان بودند و کار کشته.زمستان امسال وقتی برف تهران و بهتر بگویم ایران را فلج کردو انقدر نزولات آسمانی فراوان بود که فرصتی برای برف روبی نبود البته بعضی هم می گفتند سوخت برای برف روبی نداریم،به شوخی گفتم: با نمک است که اگر تابستان بگویند که آب نداریم.خدا این سق سیاه من را لعنت کند که همان شد و مردم باز چراغ نفتی ها و چراغ زنبوری ها را از گوشه انباری ها در آوردند.پدر شجاعانه همانند یک قهرمان ملی به مادر می گوید که دیدی زن چقدر خوب شد به حرفت گوش نکردم و این چراغ نفتی ها را دور نریختم.چرا که کسی فکر نمی کرد باز دلش برای دود چراغ نفتی ها تنگ شده باشد.امروز وزیر نیرو خبر از افزایش خاموشی ها میداد.نمی دانم چرا خدا همه مشکلات را برای دولت نهم گذاشته؟نفت فلان قیمتی،تورم،نرخ بالای مسکن و بیکاری، بی برقی ،بی آبی ،بی گازی و بی بنزینی.افزایش نقدینگی.تهدیدات خارجی،بسته های اتمی،این همه مشکل برای یک دولت ؟به خدا انصاف نیست. کاش می شد گفت که مشکلات بخاطرتبعات جنگ است و یا به خاطر دوران سیاه پهلوی اما سال هاست که از جنگ و انقلاب گذشته و ما هنوز به قول آقای حداد عادل هنوز اول وصف تو مانده‌ايم.در هر حال شب خوش
اي برتر از قياس و خيال و گمان و وهم .... وز آنچه ديده‌ايم و شنيديم و خوانده‌ايم
مجلس تمام گشت و به آخر رسيد عمر .... ما همچنان در اول وصف تو مانده‌ايم
No comments:
Post a Comment