ماندن و رفتن

هميشه ماندن دليل بر عاشق بودن نيست

خيليها ميروند تا ثابت کنند که عاشقند

و شاید خیلی ها هم نمیدانند چرا می روند. گاهی برای رفتن تنها بهانه های ساده و کودکانه کافی است برای یک عمر پشیمانی و حسرت.برای پاسخ به خیلی از سوال های بی جواب تنها می خندیم و بعضی دیگر اشک میریزیم.گاهی تباه می شویم و گاهی تباه می کنیم. گاهی خودمان را هم قربانی پوچ خود خواهی های خودمان می کنیم.شاید حس به تو رسیدن تنها خیالی پوچ بود برای از خود گریختن.که همه می گریزیم حتی از خود.بعضی ها می مانند بی که عاشق باشند.بعضی ها فکر می کنند عاشقند و بعضی ها هم وا نمود می کنند که عاشق ترند.که بین عاشقی و رفتن تنها یک کلمه است و آن هم حسرت. شاید هیچ وقت دلیلی برای ماندن به جز عمری پشیمانی ازنرفتن، نیابیم اما تنها می دانم که تمام لحظات پر حسرت را از برای خود پر پر کردم بی که بدانم برای چه..........برای که و چــــــــرا