دوازده اردبیهشت - معلم روزت مبارک (Teacher's day)

دوازده اردبیهشت هر سال ،من رو بیشتر به یاد دوران کودکی می اندازه.روز هایی که دبستان سروش آزادی با دیوار های آجری ،هنوز یاد اور روز هایی است که یاد گرفتم که چگونه الفبای زندگی را مشق کنم.چگونه اعداد را با هم جمع کنم.یاد معلم هایی که هر روز مشق هایمان را خط میزدند و مهر صد افرین و هزاران افرین را به ما جایزه می دادند ،ما هم خوشحال از خوب بودن، دفتر مشقمان را نادانسته وسیله کسب درامد می کردیم و با هر بیست و آفرین ،آن را به ریال تبدیل می کردیم.شاید از جلو نظام را از خاطر برده باشیم اما هنوز هم صبح های شنبه ناخن هایم کوتاه است.برای روز معلم همیشه مادر بود که هدایایی می داد که من فکر می کردم زشت است،بد است ،که شاید معلمم بیشتر از ماتیک و روسری و جوراب خارجی خوشش می امد تا خودکار و کتاب و دفتر.سال های جنگ بودو بعد از جنگ و کمی و کاستی ،اما همیشه گل بود ،حتی از باغچه با صفای منزلمان.و سال ها گذشته و هر روز من به یاد معلم هایم نیستم ،چون با انها در غالب کلمات،نوشته ها و اعداد انس گرفته ام.کاش اگر می توانستم باز معلم هایم را ببینم دست هایشان را که بی شک سختی زمانه سخت ترش کرده ،می بوسیدم.اما امروز که روزت است ای معلم میدانم و یقین دارم که عشق را جمع می کنی و محبتت را تقسیم .سختی روزگار را از عشق به اموزش تفریق می کنی و امید را در دلت ضرب می کنی.معلم روزت مبارک.دلم می خواست اسم می نوشتم تک تک.اما هر کسی که به من اموخت که من باشم بی شک من تا ابد مدیون اویم .شب خوش