لمس پاییز

برای لمس پاییز تا مچ پا در گل فرو رفتم

این روز ها شده ام مرد تنهای شب. تیک تیک ساعت عذابم می دهد ،همانند خوره جانم را می خورد.صبح علی الطلوع است ،چقدر دلم صدای اذان صبح ر ا می خواهد بشنود ،هر چند که گاهی باد، صبحهای خیلی زود نسیم خوشش را از محل های دیگر می آورد .اما دلم هوای اذان صبح خانه را دارد .صدای اذان و بعد شروع جوشش دوباره زندگی ،بعد از نماز صبح خیلی ها بیدارند و خیلی هم، یا همچنان در خوابند و یا دوباره به خواب می روند.امروز پاییز گردی کردم ،بر روی برگ های زرد و طلایی قدم زدم ،برای لمسش چه بی تاب بودم .نمی دانم می دانی یا نه که برایم پاییز یعنی تنهایی ،همیشه بوده  و هست نمی دانم خواهد بود یا نه ؟صدای گریه های باد را شنیدم ،اشک می ریخت و می غرید .دلش پاییزی بود شاید هم مثل دل هامان تنها بود،تنها و خسته ،نه از بودن نه از زندگی که از قصه تکرار خسته بود ،شاید .چقدر همه بی صبرانه آمده بودند برای دیدن آفتاب ،اینجا آفتاب حکم کیمیا است ،اگر آمد، برای دیدنش باید بشتابی و الا زود قهر می کند و دلش بارانی می شود.نمی دانم این خیل جمعیت هم با سگ توله های دو پا و چهار پایشان ،مثل پاییز ،مثل من ،مثل تو تنها بودند که به ظاهر نبودند و یا فقط برای دیدن آفتابی آمده بودند که هر از چند گاهی رخ می نمایاند .نمیدانم