هوایی به شدت دو نفره

هوایی به شدت دو نفره ،تهران هم بالاخره بارانی شد،شنیدم.چه هوایی بود،بوی خاک می داد. چقدر این فاصله ها سخت است میان من و تو که برای با هم بودن در یک هوای دو نفره ،هوایی که همه فرار می کنند بخاطر خیس نشدن و من و تو ،همانند بچه ها، مثل موش آب کشیده میشویم و بوی خاک را در ریه هایمان پر می کنیم .چه حس زیبایی است ،باور کن.اگر روزگار یارمان بود ،اگر خدا همراهمان، باید خاک بازی را دوباره یاد بگیریم ،باید کودکی را دوباره تجربه کنیم ،باید بال پرواز در آوریم ،باید پرواز کنیم ،من و تو ،ما و باید بدویم در زمانی که زود می گذرد،باید بدویم برای جبران روز هایی که بیهوده ،بی هم گذشت.یا رب !پاهایمان را قوتی بخش برای رسدین به گذشته در آینده که کم نیاوریم که نمی آوریم چون می دانیم که آینده متعلق به ماست ،به من ،به تو و به ما ،بی هیچ ترس و وحشت .باور کن