هوای به شدت خاکستری

گاهی می خواهم ننویسم ،مثل دیروز ،دیدی ننوشتم؟می خواهم از نوشته هایم فرار کنم ،اما دلم رضا نیست.امروز پدر می گفت ،بخند. گفتم امروز حال و روز خوشی ندارم ،پرسیدند چرا؟بی دلیل نگاهش می کردم .دلم می خواست خود را در خیالم دفن می کردم.امروز چقدر هوا بارانی بود.سرد،خشک به رنگ خاکستری.حتی هوا خوری یک روز سرد پاییزی، آرام ترم نکرد.امدم ،نشستم و باز به هوای دوستان چرخی زدم ،برای دوستی چیزی نوشتم ،بی اسم ،بی رسم نمی دانم چرا ؟نپرس.شاید هوای این روز های فکرم خاکستری تر از هوای پاییز است.شاید فکرم هم از سفر های ذهنی ام خسته شده باشد .شاید برای رهایی باید از نو ،از اول ،از نمی دانم کجا شروع کرد.می دانم کمی پریشان حال می نویسم اما حالم خوب است ،خواستی باور کن خواستی باور نکن، که اگرمن بودم هیچ چیز را باور نمی کردم .نه خودم را نه تو را و نه این فضای پیچ وا پیچ زندگی را .فقط یک چیز را باور کن و آن هم زیبایی است که زندگی زیباست هرچقدر هم سخت باشد و پر درد .هرچیز حکمتی دارد باور کن حتی رفتن.....باور کن، این را باور کن