دل تنگم من ازکوچه ها

از دلتنگی های من - سیب زمینی فری کثافت

یکی از عاداتی که شاید از دورانی که از پدر و مادرم اموختم ،دنبال کردن اخبار ایران و جهان بود،خوب خاطرم هست ،همشهری اولین روزنامه رنگی بود که در ایران چاپ شد و از آنجایی که قلمی قابل فهم تر از کیهان و اطلاعات که تنها روز نامه های آن موقع بودند ،داشت ما مشترک آن شده بودیم که با روزنامه خوانی و خبر من اجین شدم.بماند که انفجار تیتراژ و تنوع روزنامه ها در دوران اصلاحات سبب شد که مردم با فرهنگ روزنامه و خبر دوباره آشتی کنند ،حرکتی که دوام چندانی نداشت اما با همه گیر شدن اینترنت در ایران اخبار و رویداد ها با سرعت و سلامت بیشتری منتقل شد و حافظه تاریخی مردم با دوام تر شد.نقل این مقدمه به جهت این بود که به عادت همیشه خبر ها و مقالات امروز ایران را تورقی میزدم و خنده ام گرفت از خبر و حرف ها و حدیث ها.یکی از آزادی می گفت،یکی از سرمایه گزاری های خارجی،یکی از اسارت،یکی از مظاهری میگفت یکی از بهمنی.یکی راست می گفت یکی دیگرچپ،او هم حتما راست می گفت ،چرا که ماه رمضان است و دروغ معصیت است .یکی از رشد می گفت ،یکی رسوایش می کرد.یکی از دلایل کاهش نقدینگی می گفت یکی از تورم بالا.یکی از گوشت لاما می گفت و یکی از نیروگاه برق در دهات گینه بی صاحب .خدایا در این انفجار اطلاعات دل من می دانی برای چه تنگ است؟خدایا نخندی،دلم بجای این جنجالها برای خیابان های پر ترافیک تهران و هیجانش تنگ است،مثل مسابقات رالی صحرا بود.دلم برای سیب زمینی فری کثافت و آب میوه امید تنگ است .باورت می شود؟دلم برای صدای خش خش جارو تبریزی بابا رحیم تنگ است،حتما تا حالا بازنشسته شده .چه خاکی می کرد.وقتی همه خواب بودند او بیدار بود و وقتی همه بیدار او خواب.دلم برای دکه روزنامه فروشی سر کوچه دوازدهم تنگ شده،چقدرکیهان بچه ها خریدم،چقدر دانستنیها،چقدر همشهری جوانان خریدم.دلم برای بازارو سرای سیروس،تیمچه و ناصر خسرو تنگ شده.دلم برای فشم و دیزین و متل قو تنگ است.خدا من چقدر دلم تنگه و نمی دونستم .بازم بگم؟