شعر و موسیقی

زبان شعر ،زبان عجیبی است.بیان احساسات و عواطف در قالب بیت و قافیه .بی تردید زبان شیرین فارسی از معدود زبان هایی است که در موضوع شعر از وجاهت خاصی بر خوردار است و به پشتوانه شاعران بزرگی چون حافظ و سعدی و فردوسی و باقی، تاریخچه بی بدیلی را برای خود ساخته است .شاهران معاصر هم بی شک با بیان عواطف و احساسات خود به زبان امروزی نقش به سزایی را در تلطیف زبان فارسی داشته اند. شعر یکی از شعرای ایران که صد البته با صدای یکی از خوانندگان بی مانند ایران زمین خوانده شده است ،شعر چشم من است.آنقدر این شعر زیبا و دل نشین است که بی شک هر کسی را با اسب خیال به سرزمین های دور پرواز می دهد.به قول عزیزی اشعار و موزیک ،سابق بر این، دارای روح و احساس فراوانی بود .این در حالی است که سال های اخیر شاهد سقوط شعر و موسیقی بوده ایم.شعر های بند تنبانی و هجو جای هزاران واژه پر احساسی که سال ها مردم با آنها عاشق شدند و عشق ورزیدند را گرفته است .امید وارم که موسیقی دانان جوان کشور هر چه زود تر از خواب غفلت بیدار شوند

شعر چشم من

چشم من بيا منو ياری بکن
گونه هام خشکيده شد کاری بکن
غيره گريه مگه کاری ميشه کرد
کاری از ما نمياد زاری بکن
اونکه رفته ديگه هیچوقت نمياد
تا قيامت دل من گريه ميخواد
هرچی دريا رو زمين داره خدا
با تمومه ابرای آسمونا
کاشکی ميداد همه رو به چشم من
تا چشام به حال من گريه کنن
اونکه رفته ديگه هیچوقت نمياد
تا قيامت دل من گريه ميخواد
قصهء گذشته های خوب من
خيلی زود مثل يه خواب تموم شدن
حالا بايد سر رو زانوم بذارم
تاقيامت اشک حسرت ببارم
دل هيشکی مث من غم نداره
مثل من غربت و ماتم نداره
حالا که گريه دوای دردمه
چرا چشمام اشکشو کم مياره
خورشیده روشن ما رو دزديدن
زیره اون ابرای سنگين کشيدن
همه جا رنگه سياهه ماتمه
فرصت موندنمون خيلی کمه
اونکه رفته ديگه هیچوقت نمياد
تا قيامت دل من گريه ميخوا
دسرنوشت چشاش کوره نمیبینه
زخم خنجرش ميمونه تو سينه
لب بسته سينهء غرق به خون
قصهء موندن آدم همينه
اونکه رفته ديگه هیچوقت نمياد
تا قيامت دل من گريه ميخواد
شاعر : اردلان سرفراز