پاداش سکوت

سینمای دفاع مقدس یا به عبارت بهتر سینمای بعد از جنگ بخصوص در سال های اخیر رنگ و بویی تازه به خود گرفته است.به این خاطر آن را سینمای دفاع مقدس نمی گویم زیرا که این روز ها فیلم های تولیدی بیشتر به مسائل و تبعات بعد از جنگ می پردازد که طبعا به مذاق خیلی ها هم که امروز از برکات جنگ به پست و مقامی رسیده اند ،خوش نمی آید. "پاداش سکوت" فیلمی با ادبیات سال های بعد از جنگ با به تصویر کشیدن زندگی مردان سالهای جنگ در روزگار امروز به واقع چهره واقعی را از آنها به نمایش می گذارد.کسانی که در آسایشگاه های جانبازان خاطرات سال های جنگ را با ترکش های به جا مانده از آن دوران در خود ،می گذرانند و عده ای هم به پست ریاست تکیه داده اند و شاید یادشان رفته که هنوز هم یادگاری های جبهه و جنگ هنوز در گوشه ای بی ریا و چشم داشتی روزگار می گذرانند. بازی زیبای پرویز پرستویی همانند همیشه بی شک نقش مهمی در انتقال موضوع به بیننده داشت ،به یقین پرویز پرستویی با شخصیت هایی که تا به امروز از مردان جنگ بازی نموده ،خارج از بحث کلیشه که متاسفانه شاهد ان هستیم بخوبی رسالت مردان مظلوم بعد از جنگ را ایفا کرده است اما شاید گوش های شنوایی برای شنیدن نباشد .اما،آتیلا پسیانی، رضا كیانیان، مهتاب كرامتی، پریوش نظریه، فرهاد اصلانی، شبنم مقدمی، جعفر والی و سیما تیرانداز بی شک بازی های ماندنی از خود به یادگار گذاشتند."پاداش سکوت" به كارگردانی مازیار میری ونويسندگی فرهاد توحیدی داستان بسیجی است که بعد از سال ها، پیش پدر هم رزمش می رود و ادعا می کند که فرزندش شهید نشده بلکه به دست او کشته شده است.اکبر به خاطر موج گرفتگی حافظه خود را از دست داده است و همراه پدر یحیی برای یافتن واقعیت به دنبال همرزمان سابق خود می گردد و هر کدام را در وضعیتی پیدا می کند که موضوع فیلم را شکل می دهد. در هر حال اگر دوست داشتید این فیلم را ببینید .شب خوش