یاد داشت شبانه

از آنجایی که مطلب امروزآپلود نشد و هیچ دلم نمی خواهد خودم را محکوم به کم کاری کنم،که البته این روز ها کمتر می نویسم و باید محکوم کنم،پس بنابر این تصمیم گرفتم حداقل چند خطی بنویسم تا شاید حال پریشانم کمی از خروشش بیافتد.پاسی از شب گذشته ،همه جا سفید است ،نه از برف که از یخ.روزهای زیادی است که تنها به تفکر می گذرد.رکود اقتصادی در من هم تاثیراتش را گذاشته ،باید قبولش کرد.امروزی دوستی نصیحتم کرد،قشنگ گفت ،خوب مرا می شناسد البته نه به خوبی خودم،با هم سال سختی را گذراندیم.گفت چه می کنی گفتم فکر،خندید گفت اگر زن بگیری چه می کنی ؟پاسخم کمی مسخره بود ،گفتم آن موقع فکر نمی کنم!!!چون ان موقع تنها فکر نخواهم کرد ،جواب زیرکانه ای بود که در آن موقع به آن فکر نکردم. الان به روز های گذشته که نگاه می کنم می بینم که تغییر کردم ،نمی گویم که پیر شده  ام ،اما احساس می کنم بزرگ شده ام ،هر بار که این جمله را می گویم ،با خود می اندیشم که مرد!این را که قبلا می گفتی!!!اما حالا فکر می کنم که نه به حرف که به یقین تغییر کرده ام.هر چند که مرد میدان می باید تا ثابت کند.در هر حال سختی ها همیشه تغییر دهنده است .این را یکی از اساتیدمان در پاسخ به شکایتم در مورد سختی ها گفت.اگر سختی نکشید نمی توانید با مشکلات مبارزه کنید .در هر حال یاد داشت و درد دل شبانه را تمام می کنم.یا حق