کرامات انسانی

همیشه در حرکات و جنبش های احساسی ،دو دسته افراد وجود دارند.عده ای با حضور و تحسن و شعار به مقابله بر می خیزند و عده ای دیگر نقش انفعالی تری ایفا می کنند.بی شک از نظر هر گروه رفتار و اعمالشان درست و منطقی است،چرا که همیشه حضور دست جمعی قشر های مختلف تاثیرات بیشتری دارد.اما گاهی هر دو گروه کمی زیاده روی می کنند و با رفتار غیر دیپلماتیک نه تنها تاثیر مثبت در محکوم کردن نمی گذارند بلکه باعث وجود امدن زیان نیز می شوند.در حمله به غزه و کشتار مردم بی گناه غزه نیز چنین اتفاقی  در ایران افتاده است و دو دسته بین مردم بوجود آمده،عده ای که تحسن می کنند،جایزه برای سر سران عرب تعیین می کنند و یا با نیروی انتظامی کشوربرای فتح سفارتخانه ها در گیر می شوند(عجیب اینجاست که آنچنان با خشم با نیروی انتظامی در گیر می شوند که نعوذ و بالله انگار سرباز دشمن را میزنند)که صد البته با تدبیر به موقع رهبری جلوی چنین اعمال غیر دیپلماتیکی که به زیان نظام بود گرفته شد، و عده ای دیگر هم هستند که کلا مخالف حمایت از مردم غزه هستند ؛و میگویند به ما چه مگر مردم غزه در جنگ ایران چه کردند

اما هر دو گروه باید بدانند که وقتی کرامت انسانی به زیر سوال میرود و انسان های بی گناه مورد تهاجم و کشتار قرار می گیرند ،بر هر انسان آزاده ای چه مسلمان ،چه مسیحی ،چه یهودی و...واجب است که فریاد بزند و خواستار پایان جنگ شود،چه این جنگ در فلسطین باشد چه در هر کجای دنیا.خون و خون ریزی بخصوص ریختن خون بی گناه در هرجای عالم  حرام است.پس همه با هم فریاد بزنیم :جنگ نه