قهوه تلخ

تهران شهر من

سنتوری را دیدم .شاید این روز ها ژانر اجتماعی در سینمای ایران ژانر گیشه داری شده است .بخصوص وقتی

واقعیت های اجتماعی و سیاسی را در پس کلمات تند تیز انتقادی بیان می کنند.اما از اینگونه فیلم ها زیاد دیدایم.واقعیت های تلخی که این روز ها سرزمین ما با آن در گیر است.مثل اعتیاد و الباقی.شاید به نظر من نمایش این فیلم باید در خارج از مرز های ایران ممنوع میشد نه در داخل ،چرا که فقط کافی است در خیابان های تهران و ایران کمی قدم بزنیم تا بتوانیم ساعت ها از فیلم های مهرجویی را ببینیم.واقعیت ها همیشه تلخ است اما چاره ای نیست باید پذیرفت که در بین خانواده های مومن از طیف علی سنتوری ها زیادهست که با اعتقادات خانوادگی در تضادند.اما واقعیت های همیشه تلخ است و پاک کردن صورت مسئله همیشه راه چاره نیست.بازی بهرام رادان در این فیلم بسیار عالی بود.مهرجویی عزیز خسته نباشی.این شعر هم از آهنگ محسن چاووشی عزیز است که به جای بهرام می خواند.

اگر که هیچ کس نیومد سری به تنهایت نزد

اما تو کوه درد باش طاقت بیارو مرد باش