آدم های خاک خورده

هرچیزی در این دنیای لعنتی تاریخ مصرفی دارد،از آدم هایش بگیر،تا ماشین و لباس و خوراکی و حتی دولت ها.شاید به این حرف من بخندید ولی دوستی ها هم تاریخ مصرف دارد.گاهی وقت ها آدم های امروز ،یا بهتر بگویم دوستان دیروز،آنقدر خاک گرفته شده اند که با هیچ جارو و دستمالی نمی شود خاکشان را گرفت.پس کجاست آن وعده هایی که می دادند،دوستی های جاودانه ،عشق های آنچنانی ؟چرا همیشه برای نقض یک اصل زیبا ،یک مثال تهوع بر انگیز هست؟نگویید که تجربه نکرده اید چرا که آنچنان مهر دروغ گویی را به پیشانیتان خواهم زد که باورش نکنید.خیلی از دوستان قدیمیتان را سال هاست که ندید و اگر پس از مدت ها ببینیدشان بعد فکر می کنید :فلانی چقدر عوض شده ولی هیچ وقت فکر نمی کنید شما چقدر عوض شده اید .در هر حال کاش دوستی ها تاریخ مصرف نداشت اما دارد و صد افسوس که دارد.اگر خواستید خاک دوستی ها را بگیرید کمی احتیاط کنید زیاد خاکشان را نگیرید.