وطن یعنی چه آباد و چه ویران

بعد از مدت ها وقفه البته به صورت دست نوشت های روزانه،وقتی پیدا کردم که کمی مطلب بنویسم به صورت پراکنده.نوشتن در نقاط مختلف دنیا تجربه جدیدی است که برایم مطبوع است.شاید به قول قدیمی ها بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. نمی دانم باید نسبت به فاصله ای که هر روز بیشتر و بیشتر می شود خوشحال بود یا غمگین.مطمئنا نمی توان شاد بود که ای خدا چقدر خوب که فرودگاه بین المللی ما هنوز فرهنگ جهانی شدن را ندارد.شاید گشت و گذار در فرودگاه های بین المللی کار مناسبی برای مدیران ارشد فرودگاه های کشور باشد که ببینند کجاییم و به کجا می رویم.در سالی که به نام شکوفایی و نو آوری نامیده شده مایه تاسف است که فرهنگ حمل و نقل هوایی هنوز در حد ترمینال جنوب هم نیست.در هر حال هر چه هست نامش وطن است.به قول شاعر وطن یعنی چه آباد و چه ویران.وطن یعنی همین جا یعنی ایران