بودن با عزیزانی که سال های گذشته را در کنارشان بودی و بزرگ شدی بهترین هدیه برای مسافری است که آخرین دقایق را در جایی به نامه خانه و وطن سپری می کند.نمی دانم دیدن ها دل چسب و دل کندن ها سخت،حتی گاهی آنقدر سخت خواهد بود لحظه وداع که لرزش صدا ،کاسه و کوزه آدم را نمایان می کند. در کنار پدر و مادربودن بزرگترین نعمت است که هیچ وقت نمی شود کتمانش کرد.جایی به نام خانه ،پر از ارامش ،پر از عشق ،پر از بویی که سال های سال در تک تک سلول های بدنت نشسته و با آن خو گرفتی و تنها باید منتظر بنشینی برای اینکه بار دیگر زمان آن برسد تا در آغوششان بگیری از بویشان ،بوی عشق سر شار شوی ،مست شوی.چقدر دلم می خواست نذری امام حسین رو بخورم ،دوست عزیزم حامد عزیز ساعت 11.30 شب برایم غذای امام حسین را آورد.دستت درد نکند واقعا یدونه ای
No comments:
Post a Comment