پزشکان تبعیدی در غربت

روز هاست که با این فکر دست و پنجه نرم می کردم که چرا خیلی از قوانین از سال 1384 به بعد تغییر کرد تا به خبری رسیدم با این عنوان "سقوط 23 پله ای ایران در رتبه جهانی سلامت"اینجا بخوانید.تازه یاد حرف آقای دکتر احمدی نژاد افتادم که فرمودند ما فرار مغز ها نداریم ،ایرانی آزاد است تا هر جای دنیا که می خواهد زندگی کند.

اما داستان تغییر قانون در سازمان نظام پزشکی ایران .از سال 84 به بعد پزشکانی که در خارج از ایران تحصیل کرده اند و از این سال به بعد(1384) پروانه طبابت می گیرند (حتی اگر قبل از سال 84 هم فارغ التحصیل باشند)در شهر های غیر مجاز شامل تهران ،اصفهان،شیراز،تبریز و مشهد اجازه تاسیس مطب را ندارند مگر با کسب 195 امتیاز از شهر های مجاز بر طبق لیست مصوب و یا با شرایط خاص!.خوب تا اینجا همه چیز عدالت محور و طبق شعار های دولت نهم است.به جنوب کشور سفر کردم ،جزیره قشم و بندر عباس گفتند ضریب جمعیتی ما پر است !!!یعنی به تعداد کافی پزشک و دندانپزشک در منطقه مجوز داده شده است !!!،به دماوندو رودهن رفتم و با همین جواب روبرو شدم.حال سوال اینجاست پزشکی که سی سال در خارج از ایران زندگی کرده و حال که حتی حاضر به خدمت در جنوبی ترین نقطه از ایران است چرا با دست خودمان پس میزنیمش ،پس اگر می شنویم که رتبه سلامت در ایران سقوط می کند دلیلش سیاست ها اشتباهی است که اتخاذ می شود .پزشک ایرانی که حاضر است زندگی و حقوق و مزایای بالا در اروپا و امریکا را به عشق خدمت به هموطن رها کند متاسفانه جایی برای باز گشت نه تنها به شهری که در آن متولد شده است را ندارد بلکه در جنوبی ترین نقطه از ایران هم با در های بسته روبرو می شود.بی شک با وضع چنین قوانینی پزشکانی که سال هاست در خارج از ایران زندگی و طبابت کرده اند و بعد از سال 84 پروانه طبابت می گیرند باید این نوع تبعید اجباری را قبول کنند و به کشور خود باز نگردند و آزاد باشند که در هر جایی طبابت کنند به جز کشورشان و جالب اینجاست که کشور های اروپایی و آمریکایی هم با آغوش باز از پزشکان ایرانی استقبال می کنند.کاش ایرانی آزاد نبود که هر جایی می خواهد زندگی کند.