هر روزتان نوروز

عید همگی مبارک

photo by : http://www.xiang-project.com/

1388

سال نو مبارک باد

29 اسفند

همیشه 29 اسفند آخرین روز ساله ،آخرین روزی که باید یک کارنامه 365 روزی رو بست،حالا امسالش سی روزه و لی روز سی امش کوتاه کوتاه.29 اسفند هر سال ،یعنی الان 11 ساله که به معنی رفتن یک مرد آسمونیه.یه پدر ،یه پدر بزرگ ،یه دایی ،یه عمو .همیشه جلوی چشمامه ،با اون عرق گیر سفیدش که مثل برف بود.با اون لهجه شیرینش . این روز ها ،یعنی آخر سال به عشق گرفتن عیدی از دست پدر بزرگ لحظه شماری می کردیم تا بره و کمد چوبی قدیمی رو باز کنه و یه بسته اسکناس ده تومنی،گاهی هم پنجاه تومنی بزاره کف دستمون و دعای سفر رو بخونه و ما رو راهی کنه.بوی شمدونی هاش هنوز توی دماغمه.شیرینی و آب نباتاش همیشه زیر کمد تلویزیون بود و همیشه اولین کارش این بود که کام ما را شیرین کنه.حیف که آدم ها زود میرن ،هیچ کس ابدی نیست ،فقط خاطره هاست که می مونه .

آخرین روز سال مثل آخرین روز پاییز می مونه ،باید جوجه ها رو شمرد که آیا خوب بود یا بد.امسال توی زندگی من خیلی چیز ها عوض شد،مثل خودم ،مثل طرز فکر و رفتارم .خوب شدم یا بد نمی دونم از نگاه دیگران ،آما خودم احساس عجیبی دارم ،احساسی که نشونه یه تغییره ،یه حس تکامل ،یه جهش ،یه بلوغ دوباره .امسال سالی بود که باز هم دور از کسایی بود که دوستشون دارم .سالی بود که سخت کوشی رو یاد گرفتن،سختی دیدن رو تجربه کردم.دوست داشتن رو آموختم.سفر کردم برای شناختن.ساختم ،خودم رو ،زندگی رو و یه عالمه خاطره رو .دلم می خواست این روز ها در کنار پدر و مادرم عید رو نو می کردم.خدا رو شاکرم که سال 87 به خوبی تموم شد.به خوشی تموم شد .اگر چه دور بودم اما همیشه بودم برای کسایی که دوستشون داشتم .در هر حال مثل هر سال باید بگم که امسال هم زود گذشت شاید زودتر.

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است .

این قافله عمر عجب می گذرد

از همه کسانی که در طول سال گذشته، دست نوشته های من رو همراهی کردند ممنونم 

به امید سالی خوب و خوش همراه با سلامتی و سعادت و خوشبختی

               بیست و نهم اسفند سال 1387

سیامک اصفهانیان - انگلیس

اعراب منطقه و ما

وقتی گذر آدم به یکی از فرودگاهی عربی حاشیه خلیج فارس می افتد به عنوان یک ایرانی ،دچار افسردگی می شد که چرا ما از این اتوبوس پیشرفت جا مانده ایم و هنوز در جا میزنیم مگرما از اعراب چه کمتر داریم ،نفت نداریم ؟دانش نداریم؟استعداد نداریم؟فرهنگ نداریم؟چه نداریم که آنها دارند؟ وقتی در هواپیما های آنچنانی عرب ها می نشینیم به یاد مسافرانی می افتم که برای سوارشدن به هواپیما خطوط ایرانی باید اشهد بخوانند و بعد راهی شوند.وقتی که فرودگاه های آن ها را می بینم می گویم چرا ما برای ساخت یک فرودگاه ده ها سال صبر کردیم و تازه هنوز یک فازش را ساختیم فرودگاهی که می بایست عروس منطقه باشد .در هر حال سوال زیاد است و جوابی نیست که یه این سوال ها داده شود.کاش امام زنده بودو دوباره یادمان می داد که گاهی هم باید تقیه کرد،تنها جوابم به سوال هایم این بود که ما ایرانی ها همیشه یک دنده بودیم.اما بی شک صلاح مملکت خسروان دانند 

Qatar Airwaysشیطنت

بی شک یکی از عمده ترین شیطنت های کشور های عربی ،تغییر نام خلیج فارس به خلیج عربی است.همانطوری که می بینید در عکس فوق در نقشه انگلیسی خلیج فارس قید شده است اما در نقشه عربی واژه مجعول خلیج عربی است .این هم از شیطنت های هواپیمایی قطر

تمام خاطرات من

خاطره سلام،ای تمام خاطره ها سلام 

دارم با تو حرف میزنم تویی که جزیی از خاطراتی

دارم از تو می نویسم ،ازتویی که تنها خاطراتی

خاطراتی که من رو تا به امروز ساخته

خاطراتی که منشاء بودن من شده

خاطراتی که سرنوشت من و هزار بار نوشته

سلام خاطره

امروز یک روز جدید توی زندگی من و توشروع شده

همین لحظه با تو بودن هم برای من خاطرتس

گاهی وقت ها آینده هم خاطره است

خاطره ای برای آینده های دور تر

خیلی وقت ها من و تو تنها بودیم

تنهای تنهای تنها ،من و خاطرات من

خاطره های تو ،خاطره های تو و خاطره های تو

زندگی پر از خاطره هایی که هیچ وقت نابودی نداره

هیچ وقت و تمام این خاطره ها یک خاطرست

تمام خاطرات من

سلام خاطره

انگلیس زمستان 87