شکار لحظه ها

اسم ایرانی های در خاطره نویسی بر روی در و دیوار در دنیا بد در رفته، چرا؟الان می گم چرا .در اکثر سفر نامه هایی که در مورد ایران نوشته می شود از عدم توجه ما به مقوله آثار باستانی بسیار نوشته شده است.که حقیقت نداشته و ندارد. اماآقایی که در عکس ملاحظه می کنین بر روی یکی از آثار باستانی کشور ترکیه (کاخ افیسوس) در حال اضافه کردن یادگاری است که شاید با این وسیله بتواند خاطره ای از خود بجا بگذارد.خدا کند که این آقا ایرانی نباشد و گرنه که هیچ.ممنون از برادرم سهیل که این عکس رو شکار کرده.ولی واقعا چرا خیلی از ما علاقه داریم که توی تونل ها ،مجسمه ها و ستون ها و حتی روی میز و صندلی پارک و مدرسه یارگاری بنویسیم.از همه با نمک تر نوشتن روی تابلوی بزرگ راه هاست . اگه تا حالا نوشتین از این به بعد ننویسین .بابا بزرگ شدین (این اقا استثنا است)شب خوش.

به یاد قدیم

شاید خاطرات خوب ،شیرین ترین و بهترین چاشنی زندگی باشند که انسان ها با یاد آوری انها انرژی می گیرند و البته که گاهی هم دل تنگ گذشته می شوند. اگر روز نوشته های من رو دنبال کرده باشید از یک انجمن گفته بودم به نام انجمن مهندسی نساجی که من عضو هیئت مدیره و مسئول وب سایتش هم بودم.البته که واقعا دوستان بخصوص مهندس نیلفروش زاده خیلی زحمت کشیدند تا انجمن دو دوره انجمن برتر شد.امیدوارم که هیئت مدیره جدید بتونه به خوبی و امیدوارم بهتر هم کار کنه.در هر حال دو تا داستان بود از انجمن که امروز به یادش بودم یکی وب سایت بود که با دیدن عکس وب سایت در یکی از سایت ها به یاد روز هایی افتادم که چقدر با جدیدت هر روز سایت رو به روز می کردم و صد البته که بدون حضور مهندس فتاح پور امکان نداشت.طراح بسیار حرفه ای اگه خواستین نمونه کار هاش بالا لینک هست .خلاصه با تلاش های بچه ها سایت انجمن به عنوان سایت برتر دانشجویی هم انتخاب شد یادش بخیر.اما خاطره دوم مربوط با برنامه هفته پژوهش بود که طبق معمول به خاطر زمینه کاری که داشتم ،من مجری برنامه بودم و موقع اعلام انجمن برتر سنگ تموم گذاشتمانجمن خودمون بود بالاخره.انجمن های دیگه می خواستن من رو بزنن.در هر حال عمر گران می گذرد خواهی نخواهی.یادش بخیر

آخرین کلام

آغاز راهم را با زیباترین کلام سلام آغاز کردم
سلامی که به وسعت تنهاییهایم بود به پاکی گریه کودکانه ام
بار ها و بار ها از تو گفتم و برای تو
از تنهایی عروسک تنهایی گفتم و یک دنیا رنج و خاطره
توی کوچه پس کوچه ها دنبال یک نشونی از تو بودم
توی ورق ورق خاطرات دنبال یک عاطفه گمشده بودم
هر چه نوشتم هر چه از تو برای تو گفتم
راهی رفته و نرفته بود به سوی خورشید
این آخرین کلام دفترم برای تواِ
شاید آخرین کلام و اولین کلام قصه زندگی
تو رو از توی خیالم می خواهم به دنیای شیرین زندگی بیارم
می خواهم دیگه از تو برای تو ننویسم
کنار یه جوی آب بشینیم و از تو برای تو بگم
دارم از توی تک تک شعرام برای تو راهی برای زندگی باز میکنم
هر چی از تو برای تو نوشتم دیگه بسه
این آخرین کلامم ِ این آخرین نگاهم
می خواهم توی تنهایی هام شریکت کنم
برای غصه هام و قصه ها مونسم رو از توی خیالم بیارم
می خواهم با تو زمستون رو بهار کنم
می خواهم از تو یک یک فرشته کوچیک تنهایی بسازم
تو که سالها توی خاطراتم توی شادیام و تو تنهاییام
با من تو خیالم بودی دعوتت کنم تو چشمات نگاه کنم
آخرین کلام دفترم رو با نامت شروع کنم
دوست دارم عروسک قشنگ زندگیم دوست دارم

ابطحی چهار ساله شد

یکی از سایت ها و وبلاگ هایی که شاید در چهار سال گذشته از خواندنش دست نکشیدم سایت وب نوشته هاست که دیروز چهار ساله شد.محمد علی ابطحی چهره ای صمیمی و دوست داشتنی، شاید هنوز هم برای خیلی ها نا آشنا باشه اما قلم شیرین وپر از طنزش گاهی انقدر خواننده را جذب می کنه که خدا می داندو بس.ابطحی یکی از اولین افرادی در حوزه مذهب و سیاست بود که نگاهی تازه ای به ماهیت وب و وبلاگ نویسی داشت و دارد.شاید دور از تمام مسایل سیاسی و اجتماعی و اعتقادی ،نقطه قوت این سایت ،پشت کار آقای ابطحی در به روز رسانیه هر روزه آن باشد که واقعا کار سختی است.در هر حال ابطحی تولدت مبارک منظورم وب نوشته ها تولدت مبارک .اگر دوست داشتین آدرسشو لینک کردم

http://www.webneveshteha.com/

بابا جون آدم که همیشه نباید شعر بگه و مقاله بنویسه گاهی هم از چیزایی که دوست داره بگه هم بد نیست نه؟

عشق بارانی

ابـــــــــــــــــــرهـــــــا گـــریـســــــتـند

به تنـــدی بـــــــــاد به خروشانی موج
به گرمی دل عاشق به لطـــافــت بهــار

ابـــــــــــــــــــرهـــــــا گـــریـســــــتـند
ابر های سیاه و سپید پاک گریستند

که پاکی باران بود و باران وارش عشق

عشـق پـــاک ابر به زمیــن تشنه
عشق سبز موج به ساحل خسته

عشق تنها معنای بودن بود
بودنی سبـــز ، به ســـــبزی دشــــــــــت
خروشان به خروشانی موج

وارش عشق بارش باران بود
بـــــارش بودن هـــا بود
وارش تنهایی بود بر قلب عاشق و خسته

تنها باران بود که به یادم می آورد طعم شیرین با تو بودن را
لطافت باران طعم لطیف لبهایت بود ، سرخی لبانت بود
پـــاکـــــــــــی چشـــمانــت بـــــود

-------------و باران
نوید سبزی و طراوت عشق بود برای من خسته دل

گذشته حال آینده

گاهی خاطره ها دست از سر آدم بر نمی دارن و با کوچک ترین جرقه ای روشن می شن.واقعا چرا نمی شه ازخاطرات فرار کرد .شاید باید گفت چرا نمیشه از گذشته فرار کرد؟گذشته های خوب و بدی که کالبد آدم ها رو شکل داده و بزرگشون کرده .شاید گاهی از اوقات در گوشه ای تاریک ازکنج دلتون بشینین و گذشته مثل فیلم سینمایی به دقایق عمرتون از جلوی چشماتون عبور کنه . گاهی وقت ها اون قدر گذشته آدم ها سنگینه که نمی شه از زیر فشارش رها شد. هر جایی که نگاه کنی پر از خاطراته . می گن حرف پدر و مادر حقه. مادرم حرف قشنگی زد می گفت : گذشته ، در گذشت . شاید گاهی گذشته آدم ها رو بشه فراموش کرد، ولی ،چیزیه که فراموش نمی شه جای زخم هایی که می مونه.زخم هایی که به طول عمر ،همراه آدمه.اما باید دونست که گذشته دیگه بر نمی گرده و آینده ممکنه هیچ وقت نیاد و فقط یک زمان می مونه و اون هم حاله . از حالتون استفاده کنین به خوبی که اگر فردایی نبود به حسرت گذشته، حال و آینده رو نابود نکنیم.شب خوش

کاش فقط یکبار می گفتی

کاش در ایـــــــن دنیــــای بی مهـــــری
فقط یکـــــــبار می گفتــی دوســــتت دارم

کاش در این بازیچه کودکانه زنــــــدگی
فقط یکبار صورتم را مــی بــــوســــیدی

کاش در این رقابت طاقت فرسای زمان
فقـــــط یکــبـــــار در کـنارم می مــــاندی

کاش در این جنــــگ بی امــــان زندگی
فقط یکبار خنجرت را در قلبم می نشاندی

کاش در این غبــار تاریــــــــک زمــــین
فقــــط یکبار راهــنمــــایــــم مـی شــــدی

و کاش در ایــــن بـــــازی احســــــــاس
فقـــط یــکبار مــی گــفتی دوســــتت دارم