بده دستی که دستی را بگیرم
زخجلت پیش محتاجان نمی رم
روز های ماه رمضون بی شک یه حال و هوای دیگه ای داره .البته این روز ها باید هر چیزی رو با کمی شک با فعل گذشته صرف کرد.چرا که مشکلات و معضلات پیش روی مردم، از معضل گرانی لجام گسیخته هر روزه تا صف های طولانی بنزین بگیر تا غیره و ذلک ،خیلی از عرف های جامعه را تغییر داده که صد البته امیدوارم که حس کمک و یاری از مستمند در این ماه عزیز عوض نشده باشد.ماه رمضون شاید برای خیلی هافقط به معنای نخوردن و نیاشامیدن و نماز و قرآن خواندن باشد که صد البته این فرایض دینی است که باید به جا آورد اما یکی دیگر از واجبات این ماه ، کمک به همنوعی است که شاید برای سحری، خودش را به خواب بزند که یادش نیاید یخچال خانه اش خالی است و افطارش را با ....الله و اعلم .شاید روزه ای که با پلو و خورشت شروع و با کباب بره و جوجه کباب افطارش باز شود،روزه ای برای نشان دادن به خلق خداست.خدا از این روزه گرفتن ها بی نیاز است، باور کنید.رمضان یعنی یادآوری بندگان خدا،یاد کسانی که قوت غالبشان نان و ماست بوده ،شاید ماست هم گران شده باشد،نمی دانم.رمضان یعنی عشق ورزیدن به کسانی که باید دوستشان داشته باشیم ،رمضان یعنی خودت نخوری ،اما به دیگری بخورانی .کاش کسی می دید که بچه های هزارو یک جای به نام آباد کنار این پایتخت، دلشان خیلی چیز ها می خواست.اگر همیشه نمی بینید تو را به روزه هایی که می گیرید قسم ،تو رابه قداست این ماهی که می گوییم ماه خداست ،قسم ،کمی هم به فکر بچه هایی باشیم که نیازمندند.جای دوری نیست اگر سری به جنوب شهر بزنید ،پیدایشان خواهید کرد.می دانم خدای بچه های معصوم سیستان و بلوچستان و کردستان و یاسوج و بجنورد و آباده و غیره آبادهم بزرگ است.آنها را شاید دیگر بندگان خدا دریابند
بده دستی که دستی را بگیرم
زخجلت پیش محتاجان نمی رم
