کمی اقتصادی

این روز ها بحث تقسیم یارانه ها توسط دولت بر سر زبان ها افتاده است،نود هزار میلیارد تومانی که به صورت یک جا مبلغ قابل توجه ای برای تکمیل هزاران طرح نیمه کاره و رها شده برای تقویت رشد اقتصادی کشور می تواند هزینه شود.اما با تقسیم آن همانند یک گوشت قربانی بین مردم نه تنها باعث ایجاد عدالت اجتماعی نخواهد شد بلکه در درجه اول باعث رشد مجدد نقدینگی مقطعی نیز می شود.به یاد داستان آقای کروبی با شعار تبلیغاتیش افتادم که می خواستند نفری پنجاه هزار تومان به هر نفر بدهند.چقدر خیلی ها خندیدند.امروز همان پنجاه هزار تومان وعده داده شده با افزایش تورم 20 درصدی (به گفته مقامات دولتی) ،میشود همان صد هزار تومان و به نوعی نود هزار میلیارد تومان.طرحی که با جمع آوری پرسشنامه های به زودی آغاز خواهد شد اما به واقع چقدر از این پرسشنامه ها حقیقی خواهد بود؟البته که شاید در آستانه انتخابات مطرح کردن این طرح بتواند باعث جذب آرای بیشتری شوداماآیا روش های اشتباه سال های پیروزی انقلاب باید دوباره تکرار شود،اشتباهاتی که مسولین عالی رتبه کشور نیز به آنها اعتراف می کنند .آیا تقسیم این گوشت قربانی باعث افزایش فاصله طبقات اجتماعی نخواهد شد؟سنجش عدالت در هر جامعه‌اي مقايسه ميان مرفه‌ترين دهك جمعيتي كشور با فقيرترين دهك آن جامعه است. در ژاپن اين فاصله 4 برابر است يعني مرفه‌ترين دهك جمعيتي در ژاپن، درآمدش 4 برابر كم‌درآمدترين دهك آن كشور است. در بسياري از كشورهاي اروپايي اين فاصله 3 برابر است. در هند 10 برابر است و در ايران عزيزمان 17 برابر.آیا بهتر نبود بجای تقسیم آن به فکر سرمایه گزاری آن در پروژه های ملی می بودیم. سرمایه گزاری برای افزایش سرانه بهداشت و درمان که از كشورهاي آفريقايي هم پايين‌تر است يا احداث سالیانه15 كيلومتر خط مترو،بجای 4 يا 5 كيلومتر،يا به جاي سالی هزار كيلومتر خط آهن که دربرنامه های توسعه بود و 300 كيلومتر نيز احداث نشد و هزار و یک چیز دیگر.در هر حال صلاح مملکت خویش خسروان دانند .شب خوش

آمار و ارقام برگرفته از مقاله "از چاله به چاه؟" - صادق زيباكلام